Jan Paweł I (właśc. Albino Luciani, ur. 17 października 1912 w Forno di Canale, zm. 28 września 1978 w Watykanie) − 263. papież i 5. Suweren Państwa Miasta Watykan. Albino Luciani urodził się 17 października 1912 w górskiej wiosce Forno di Canale, w północnych Włoszech. Pochodził z ubogiej rodziny. Rodzicami przyszłego papieża byli Giovanni i Bemola Luciani, którzy

Dzieci to niekończący się temat rozważań pisarzy, poetów, filozofów i psychologów. Patrząc na świat oczami dziecka wydaje się on dużo piękniejszy, radośniejszy i przede wszystkim lepszy. Codziennie zachwycają nas swoimi wyjątkowymi pomysłami, wesołym usposobieniem i tym, jak pięknie potrafią mówić o uczuciach. O tym, jaką inspiracją stały się dla wielkich uczonych i osobistości na przestrzeni wieków przekonacie się, czytając zamieszczone poniżej niezwykłe cytaty o dzieciach!Dzieci – cytaty z książek, które warto znać!W poezji i prozie odnaleźć możemy wiele cytatów o miłości i małżeństwie. W popełnionych dziełach pisarze i poeci nie zapominają również o dzieciach, którym w swoich utworach poświęcają także sporo każdym razem, gdy na świat przychodzi dziecko, świat jest tworzony od Gaarder „W zwierciadle niejasno”Dziecko to nie zbiór komórek – to zbiór naszych Kalicińska „Miłość nad rozlewiskiem”Człowiek, który ma dzieci, nie potrzebuje Masterton „Zjawa”Dzieci nie pojawiają się na świecie z załączoną instrukcją obsługi. Samemu trzeba nauczyć się, jak radzić sobie z każdym z nich, a gdy ci to zaczyna wychodzić, one postanawiają wyprowadzić się z domu. Richard Paul Evans „Szukając Noel”Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, ale niewielu z nich pamięta o De Saint-Exupery „Mały Książę”Z dzieckiem jest jak z pudełkiem – zauważyłam – Trudno wyjąć coś, czego się nie włożyło. Magdalena Tulli „Szum”Istnieją dwa rodzaje dotyku, które pamięta się przez całe życie: pierwszy raz, kiedy ukochana osoba muśnie twoją dłoń, i ten, kiedy twoje nowo narodzone dziecko chwyci cię za palec. W obu przypadkach jesteście ze sobą związani już na Richman „Wojenna narzeczona”I, już po latach, przyrzekłem sobie, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby żadne dziecko więcej nie musiało żyć jak Jean, bez jednej chociażby Ruiz Zafón „Światła września”Jest na świecie taka miłość, która jest bezinteresowna i najprawdziwsza ze wszystkich – to miłość matki do dziecka. Choćby nie wiem co się stało, choćby nie wiem jak bardzo własne dziecko cię zawiodło, zraniło, to i tak będziesz je kochać ze wszystkich sił. Ta miłość jest jedną z najpiękniejszych Gargaś „Trudna miłość”Dodatni wpływ na dziecko jest ważniejszy niż nauczenie Maud Montgomery „Ania z Avonlea”Dziecko może nauczyć dorosłych trzech rzeczy: cieszyć się bez powodu, być ciągle czymś zajętym i domagać się – ze wszystkich sił – tego, czego Coelho „Piąta góra”Cytaty o miłości do dzieci – te słowa z pewnością Was wzruszą!Dzieci bardziej niż inni potrzebują mieć zupełną pewność, że są kochane przez tych, którzy mówią, że je QuoistTam, gdzie nie ma dzieci, brakuje Charles SwinburneDzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze Paweł IIJest jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze a przebacza, odepchnięta wraca — to miłość Ignacy KraszewskiDziecko, to uwidoczniona jak Pan Bóg, może kochać wszystkie swe dzieci, każde z osobna i każde Kossak-SzczuckaJedynie dzieci wiedzą, czego De Saint-ExuperyDzieci mają wręcz cudowną moc, aby zmieniać się we wszystko, w co tylko CocteauTrzy rzeczy zostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy AlighieriKochać kogoś – znaczy widzieć w nim cuda dla innych niedostrzegalne. Francois MauriacDziecko jest chodzącym cudem, jedynym wyjątkowym i BosmansEnvatoZobacz także: Cytaty o przyjaźni, która nigdy nie przemija – krótkie, śmieszne i prawdziwe!Cytaty dla dzieci stworzone przez Janusza KorczakaWybitny lekarz, działacz społeczny, pedagog, a także prekursor działań na rzecz praw dzieci. To właśnie im poświęcił znaczną część swojego życia, zakładając między innymi Dom Sierot oraz Nasz Dom – ośrodki opiekuńcze dla polskich i żydowskich dzieci. Znany również z wypowiedzenia słynnego zdania: Nie ma dzieci, są jest pergaminem szczelnie zapisanym drobnymi hieroglifami, których część tylko zdołasz odczytać, a niektóre potrafisz wytrzeć lub tylko zakreślić i własną zapełnisz KorczakDziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – KorczakDziecko, sto masek, sto ról zdolnego aktora. Inne wobec matki, inne wobec ojca, babki, dziadka, inne wobec surowego i łagodnego nauczyciela, inne w kuchni, wśród rówieśników, inne wobec bogatych i biednych, inne w codziennej i świątecznej KorczakDziecko nie może myśleć «jak dorosły», ale może dziecięco zastanawiać się nad poważnymi zagadnieniami dorosłych; brak wiedzy i doświadczenia zmusza je, by inaczej KorczakJeśli umiecie diagnozować radość dziecka i jej natężenie, musicie dostrzec, że najwyższą jest radość pokonanej trudności, osiągniętego celu, odkrytej tajemnicy. Radość tryumfu i szczęście samodzielności, opanowania, KorczakDziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku. Nie ma dzieci – są KorczakKiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały KorczakWszystko, co osiągnięte tresurą, naciskiem, przemocą, jest nietrwałe, niepewne, KorczakDzieci nie są głupsze od dorosłych, tylko mają mniej KorczakDziecko jest cudzoziemcem, nie rozumie języka, nie zna kierunku ulic, nie zna praw i zwyczajów. […] Potrzebny przewodnik, który grzecznie odpowie na KorczakEnvatoZobacz także: Cytaty z bajek – te sentencje spodobają się nie tylko najmłodszym!Urocze sentencje o dzieciach, macierzyństwie i rodzicielskiej trosceNajważniejszy obowiązek wobec dzieci, to dać im BaxtonCzłowiek, który ma dzieci, nie potrzebuje aniołów. Graham MastertonMatka jest geniuszem dziecka. HegelDzieci potrzebują ciepła, wielkiej miłości, żeby być ludźmi. Phil BosmansDziecko – to przecinek między ojcem i matką. Ale i GrzeszczykMieć czas dla dziecka – to początek wszelkiego wychowania. Karl HesselbacherSą tylko dwa niewyczerpane dziedzictwa, które musimy mieć nadzieję przekazać naszym dzieciom: korzenie i skrzydła. Harding CarterDziecko rzadko potrzebuje dobrego mówcy, częściej dobrego BraultSzczęśliwi, którzy nauczyli swoje dzieci cieszyć się drobnymi GotthelfDom – to nie miejsce, gdzie mieszkasz, ale miejsce, gdzie cię MorgensternMądrością dziecka jest Jan TwardowskiDzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajsze KamieńskaDzieci chowane bez pieszczoty są jak kwiaty hodowane bez de Musset

Jan Paweł II. PiS uchwałami nie zatrzyma korozji autorytetu Jana Pawła II. Ale widać, do czego papież jest im potrzebny. PiS uchwałami nie zatrzyma korozji autorytetu Jana Pawła II – czy

Papież Jan Paweł II. Fot. PAP/M. Langda Papież Jan Paweł II w ciągu ponad 26 lat pontyfikatu opublikował dokumenty i wygłosił przemówienia, które oblicza się na 85 tys. stron druku. Wiele z zawartych w nich myśli stało się powszechnie znanymi cytatami i sentencjami. Podczas 102 pielgrzymek zagranicznych i 142 podróży po Włoszech Jan Paweł II wygłosił ponad 3 tys. homilii i przemówień. W czasie swojego pontyfikatu opublikował 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji i 42 listy apostolskie. Dzięki mediom, których znaczenie doceniał, jego wystąpienia trafiały do milionów ludzi na całym świecie. Podkreślano, że potrafi prosto i precyzyjnie opisywać najistotniejsze kwestie etyczne i społeczne, problemy z zakresu doktryny wiary i życia Kościoła. Niektóre fragmenty papieskiego przesłania funkcjonują obecnie jako popularne cytaty, uniwersalne wskazówki, złote myśli i aforyzmy: "Nie lękajcie się. Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!". (Inauguracja pontyfikatu, 1978 r.) "Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!". (Homilia, Warszawa 1979 r.) "Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!". (Homilia, Warszawa 1979 r.) "Człowieka (...) nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie". (Homilia, Warszawa, 1979 r.) "Brońmy się przed pozorami miłości, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą". (Homilia, Rzym, 1979 r.) "Racją bytu wszelkiej polityki jest służba człowiekowi". (Przemówienie, ONZ, 1979 r.) "Kościół, idąc za Chrystusem, naucza prawdy, która nie zawsze jest zgodna z opinią większości. Słucha on głosu sumienia, a nie siły, i w ten sposób broni ubogich i pogardzanych". (Adhortacja Familiaris Consortio, 1981 r.) "Krzyż znaczy: miłość nie zna granic - rozpocznij od tych, którzy są najbliżej ciebie i nie zapominaj o tych, którzy są najdalej". (Nieszpory europejskie, Wiedeń, 1983 r.) "Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej". (Przemówienie na Okęciu, 1983 r.) "Człowiek jest powołany do odnoszenia zwycięstwa w Jezusie Chrystusie". (Homilia, Warszawa, 1983 r.) "Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". (Spotkanie z młodzieżą, Jasna Góra, 1983 r.) "Rodzina jest sobą, jeżeli buduje się na takich odniesieniach, na wzajemnym zaufaniu, na zawierzeniu wzajemnym. Tylko na takim fundamencie można też budować proces wychowania, który stanowi podstawowy cel rodziny i jej pierwszorzędne zadanie". (Homilia, Wrocław, 1983 r.) "Cierpienie jest w świecie również po to, żeby wyzwolić w nas miłość, ów hojny i bezinteresowny dar z własnego "ja" na rzecz tych, których dotyka cierpienie". (List apostolski Salvifici Doloris, 1984 r.) "Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania". (List do młodych całego świata, 1985 r.) "Nie mam srebra ani złota. Nie mam gotowych odpowiedzi na ważne pytania". (Homilia, Lyon, 1986 r.) "Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.) "Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.) "Miłość to zadanie, które Bóg wciąż nam wyznacza, może po to, by zagrzewać nas, abyśmy stawiali wyzwania losowi". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.) "Praca nie może być traktowana - nigdy i nigdzie - jako towar, bo człowiek nie może dla człowieka być towarem". (Homilia dla świata pracy, Gdańsk, 1987 r.) "Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei. To nas wyróżnia". (Homilia, Gdańsk, 1987 r.) "Eucharystia to jest przede wszystkim ta świadomość: jestem miłowany, ja jestem miłowany. Ja, taki jaki jestem". (Słowo do młodzieży, Kraków, 1987 r.) "Stara Europa potrzebuje nowej ewangelizacji". (Przemówienie w PE, Strasburg, 1988 r.) "W chorobie czy w jakimkolwiek cierpieniu trzeba zawierzyć Bożej miłości, jak dziecko, które zawierza wszystko, co ma najdroższego, tym, którzy je miłują, zwłaszcza swoim rodzicom. Potrzeba nam więc tej dziecięcej zdolności zawierzenia siebie Temu, który jest Miłością". (Przemówienie, szpital dziecięcy Olsztyn, 1991 r.) "Cierpienie nie jest karą za grzechy ani nie jest odpowiedzią Boga na zło człowieka. Można je zrozumieć tylko i wyłącznie w świetle Bożej miłości, która jest ostatecznym sensem wszystkiego, co na tym świecie istnieje". (Przemówienie, szpital dziecięcy Olsztyn, 1991 r.) "Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm". (Encyklika Centesimus annus, 1991 r.) "Nie czas teraz wstydzić się Ewangelii, ale czas głosić ją na dachach". (Homilia, Światowe Dni Młodzieży Denver, 1993 r.) "Na kryzys cywilizacji trzeba odpowiedzieć cywilizacją miłości, opartą na uniwersalnych wartościach pokoju, solidarności i wolności, które znajdują pełne urzeczywistnienie w Chrystusie". (List apostolski Tertio millennio adveniente, 1994 r.) "Musimy pokonać nasz lęk przed przyszłością. Ale nie możemy go do końca pokonać inaczej, jak tylko razem". (Przemówienie, ONZ, 1995 r.) "Sumienie jest dla każdego człowieka sprawą o zasadniczym znaczeniu. Jest ono jego wewnętrznym przewodnikiem i jest także sędzią jego czynów". (Homilia, Skoczów, 1995 r.) "Być człowiekiem sumienia to znaczy wymagać od siebie, podnosić się z własnych upadków i ciągle na nowo się nawracać". (Homilia, Skoczów, 1995 r.) "Nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnotą ducha". (Homilia, Gniezno, 1997 r.) "Okazuje się, że i kichnięcie może mieć sens ekumeniczny. Może służyć sprawie pojednania". (Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, Wrocław, 1997 r.) "Wolności nie można tylko posiadać, ale trzeba ją stale zdobywać, tworzyć. Może ona być użyta dobrze lub źle, na służbę dobra prawdziwego lub pozornego". (Audiencja dla wiernych z Białorusi, 1998 r.) "Dzisiaj potrzeba światu i Polsce ludzi mocnych sercem, którzy w pokorze służą i miłują, błogosławią, a nie złorzeczą, i błogosławieństwem ziemię zdobywają". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Człowieka trzeba mierzyć miarą serca". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Nie ma wolności bez solidarności! Dzisiaj wypada powiedzieć: nie ma solidarności bez miłości, więcej! Nie ma przyszłości człowieka i narodu". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Po maturze chodziliśmy na kremówki". (Wadowice, 1999 r.) "Szukałem jedności ze wszystkich mych sił i będę kontynuować to aż do końca". (Przemówienie, Rumunia, 1999 r.) "Potrzebna jest dziś nowa wyobraźnia miłosierdzia, której przejawem będzie nie tyle i nie tylko skuteczność pomocy, ale zdolność bycia bliźnim dla cierpiącego człowieka, solidaryzowania się z nim, tak aby gest pomocy nie był odczuwalny jako poniżająca jałmużna, ale jako świadectwo braterskiej wspólnoty dóbr". (List apostolski Novo millennio ineunte, 2001 r.) "Dekalog jest jak kompas na burzliwym morzu, który umożliwia nam trzymanie kursu i dopłynięcie do lądu". (Homilia, Lwów, 2001 r.) "Potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy". (Homilia, Łagiewniki, 2002 r.) "Niech przesłanie o miłosiernej miłości Boga rozchodzi się z tego miejsca na całą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązująca obietnica Pana Jezusa, że stad ma wyjść iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście". (Homilia, Łagiewniki, 2002 r.) "Tak na pierwszy rzut oka wiązanie obecności Boga z pewnym określonym miejscem może się wydawać niestosowne. A jednak trzeba pamiętać, że czas i miejsce należą całkowicie do Boga." (Homilia, Łagiewniki, 2002 r.) "Boża miłość nie nakłada na nas ciężarów, których nie moglibyśmy unieść, ani nie stawia nam wymagań, którym nie moglibyśmy sprostać, jeśli wzywa, przychodzi z konieczną pomocą". (Książka "Wstańcie, chodźmy!", 2004 r.) "Ewangelia (...) to proroctwo o człowieku. Poza Ewangelią człowiek pozostaje dramatycznym pytaniem bez odpowiedzi". (Książka Pamięć i tożsamość, 2005 r.) Marcin Boguszewski (PAP) mbo/ abr/ malk/

Jan Paweł II o strachu. Karol Józef Wojtyła - od momentu zostania papieżem - Jan Paweł II. Żył w latach 1920 - 2005. Twórca wielu zmian w Watykanie po objęciu funkcji papieża, poprzez zbliżenie z wiernymi oraz przedstawicielami innych niż rzymskokatolicka, religii.

Papież Jan Paweł II w ciągu ponad 26 lat pontyfikatu opublikował dokumenty i wygłosił przemówienia, które oblicza się na 85 tys. stron druku. Wiele z zawartych w nich myśli stało się powszechnie znanymi cytatami i sentencjami. Podczas 102 pielgrzymek zagranicznych i 142 podróży po Włoszech Jan Paweł II wygłosił ponad 3 tys. homilii i przemówień. W czasie swojego pontyfikatu opublikował 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji i 42 listy apostolskie. Dzięki mediom, których znaczenie doceniał, jego wystąpienia trafiały do milionów ludzi na całym świecie. Podkreślano, że potrafi prosto i precyzyjnie opisywać najistotniejsze kwestie etyczne i społeczne, problemy z zakresu doktryny wiary i życia Kościoła. Niektóre fragmenty papieskiego przesłania funkcjonują obecnie jako popularne cytaty, uniwersalne wskazówki, złote myśli i aforyzmy: "Nie lękajcie się. Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!". (Inauguracja pontyfikatu, 1978 r.) "Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!". (Homilia, Warszawa 1979 r.) "Człowieka (...) nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie". (Homilia, Warszawa, 1979 r.) "Brońmy się przed pozorami miłości, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą". (Homilia, Rzym, 1979 r.) "Racją bytu wszelkiej polityki jest służba człowiekowi". (Przemówienie, ONZ, 1979 r.) "Kościół, idąc za Chrystusem, naucza prawdy, która nie zawsze jest zgodna z opinią większości. Słucha on głosu sumienia, a nie siły, i w ten sposób broni ubogich i pogardzanych". (Adhortacja Familiaris Consortio, 1981 r.) "Krzyż znaczy: miłość nie zna granic - rozpocznij od tych, którzy są najbliżej ciebie i nie zapominaj o tych, którzy są najdalej". (Nieszpory europejskie, Wiedeń, 1983 r.) "Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej". (Przemówienie na Okęciu, 1983 r.) "Człowiek jest powołany do odnoszenia zwycięstwa w Jezusie Chrystusie". (Homilia, Warszawa, 1983 r.) "Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". (Spotkanie z młodzieżą, Jasna Góra, 1983 r.) "Rodzina jest sobą, jeżeli buduje się na takich odniesieniach, na wzajemnym zaufaniu, na zawierzeniu wzajemnym. Tylko na takim fundamencie można też budować proces wychowania, który stanowi podstawowy cel rodziny i jej pierwszorzędne zadanie". (Homilia, Wrocław, 1983 r.) "Cierpienie jest w świecie również po to, żeby wyzwolić w nas miłość, ów hojny i bezinteresowny dar z własnego "ja" na rzecz tych, których dotyka cierpienie". (List apostolski Salvifici Doloris, 1984 r.) "Szukajcie tej prawdy tam, gdzie ona rzeczywiście się znajduje! Jeśli trzeba, bądźcie zdecydowani iść pod prąd obiegowych poglądów i rozpropagowanych haseł! Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania". (List do młodych całego świata, 1985 r.) "Nie mam srebra ani złota. Nie mam gotowych odpowiedzi na ważne pytania". (Homilia, Lyon, 1986 r.) "Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.) "Miłość to zadanie, które Bóg wciąż nam wyznacza, może po to, by zagrzewać nas, abyśmy stawiali wyzwania losowi". (Spotkanie z młodzieżą, Gdańsk, 1987 r.) "Praca nie może być traktowana - nigdy i nigdzie - jako towar, bo człowiek nie może dla człowieka być towarem". (Homilia dla świata pracy, Gdańsk, 1987 r.) "Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei. To nas wyróżnia". (Homilia, Gdańsk, 1987 r.) "Eucharystia to jest przede wszystkim ta świadomość: jestem miłowany, ja jestem miłowany. Ja, taki jaki jestem". (Słowo do młodzieży, Kraków, 1987 r.) "Stara Europa potrzebuje nowej ewangelizacji". (Przemówienie w PE, Strasburg, 1988 r.) "W chorobie czy w jakimkolwiek cierpieniu trzeba zawierzyć Bożej miłości, jak dziecko, które zawierza wszystko, co ma najdroższego, tym, którzy je miłują, zwłaszcza swoim rodzicom. Potrzeba nam więc tej dziecięcej zdolności zawierzenia siebie Temu, który jest Miłością". (Przemówienie, szpital dziecięcy Olsztyn, 1991 r.) "Cierpienie nie jest karą za grzechy ani nie jest odpowiedzią Boga na zło człowieka. Można je zrozumieć tylko i wyłącznie w świetle Bożej miłości, która jest ostatecznym sensem wszystkiego, co na tym świecie istnieje". (Przemówienie, szpital dziecięcy Olsztyn, 1991 r.) "Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm". (Encyklika Centesimus annus, 1991 r.) "Nie czas teraz wstydzić się Ewangelii, ale czas głosić ją na dachach". (Homilia, Światowe Dni Młodzieży Denver, 1993 r.) "Na kryzys cywilizacji trzeba odpowiedzieć cywilizacją miłości, opartą na uniwersalnych wartościach pokoju, solidarności i wolności, które znajdują pełne urzeczywistnienie w Chrystusie". (List apostolski Tertio millennio adveniente, 1994 r.) "Musimy pokonać nasz lęk przed przyszłością. Ale nie możemy go do końca pokonać inaczej, jak tylko razem". (Przemówienie, ONZ, 1995 r.) "Sumienie jest dla każdego człowieka sprawą o zasadniczym znaczeniu. Jest ono jego wewnętrznym przewodnikiem i jest także sędzią jego czynów". (Homilia, Skoczów, 1995 r.) "Być człowiekiem sumienia to znaczy wymagać od siebie, podnosić się z własnych upadków i ciągle na nowo się nawracać". (Homilia, Skoczów, 1995 r.) "Nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnotą ducha". (Homilia, Gniezno, 1997 r.) "Okazuje się, że i kichnięcie może mieć sens ekumeniczny. Może służyć sprawie pojednania". (Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, Wrocław, 1997 r.) "Wolności nie można tylko posiadać, ale trzeba ją stale zdobywać, tworzyć. Może ona być użyta dobrze lub źle, na służbę dobra prawdziwego lub pozornego". (Audiencja dla wiernych z Białorusi, 1998 r.) "Dzisiaj potrzeba światu i Polsce ludzi mocnych sercem, którzy w pokorze służą i miłują, błogosławią, a nie złorzeczą, i błogosławieństwem ziemię zdobywają". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Człowieka trzeba mierzyć miarą serca". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Nie ma wolności bez solidarności! Dzisiaj wypada powiedzieć: nie ma solidarności bez miłości, więcej! Nie ma przyszłości człowieka i narodu". (Homilia, Sopot, 1999 r.) "Po maturze chodziliśmy na kremówki". (Wadowice, 1999 r.) "Szukałem jedności ze wszystkich mych sił i będę kontynuować to aż do końca". (Przemówienie, Rumunia, 1999 r.) "Potrzebna jest dziś nowa wyobraźnia miłosierdzia, której przejawem będzie nie tyle i nie tylko skuteczność pomocy, ale zdolność bycia bliźnim dla cierpiącego człowieka, solidaryzowania się z nim, tak aby gest pomocy nie był odczuwalny jako poniżająca jałmużna, ale jako świadectwo braterskiej wspólnoty dóbr". (List apostolski Novo millennio ineunte, 2001 r.) "Dekalog jest jak kompas na burzliwym morzu, który umożliwia nam trzymanie kursu i dopłynięcie do lądu". (Homilia, Lwów, 2001 r.) "Potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy". (Homilia, Łagiewniki, 2002 r.) "Niech przesłanie o miłosiernej miłości Boga rozchodzi się z tego miejsca na całą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązująca obietnica Pana Jezusa, że stad ma wyjść iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście". (Homilia, Łagiewniki, 2002 r.) "Tak na pierwszy rzut oka wiązanie obecności Boga z pewnym określonym miejscem może się wydawać niestosowne. A jednak trzeba pamiętać, że czas i miejsce należą całkowicie do Boga." (Homilia, Łagiewniki, 2002 r.) "Boża miłość nie nakłada na nas ciężarów, których nie moglibyśmy unieść, ani nie stawia nam wymagań, którym nie moglibyśmy sprostać, jeśli wzywa, przychodzi z konieczną pomocą". (Książka "Wstańcie, chodźmy!", 2004 r.) "Ewangelia (...) to proroctwo o człowieku. Poza Ewangelią człowiek pozostaje dramatycznym pytaniem bez odpowiedzi". (Książka Pamięć i tożsamość, 2005 r.)

0:00 0:00. 02 marca 2017. Jan Paweł II nie wierzył w pedofilię księży. I niewiele z tym zrobił. Analiza OKO.press. Debatę o Janie Pawle II rozbudziło przedstawienie „Klątwa”, w którym na pomniku papieża zawieszono tabliczkę „Obrońca pedofilów”. Oczywiście o ich „obronie” (w dosłownym sensie) nie ma mowy.

Tym razem dokumentem źródłowym była adhortacja apostolska "Familiaris consortio" z 1981 Co oznacza stwierdzenie Jana Pawła II, że mężczyzna i kobieta jako rodzice są „współpracownikami miłości Boga Stworzyciela”?Bóg, stwarzając człowieka jako mężczyznę i niewiastę, powierzył im zadanie: „bądźcie płodni i rozmnażajcie się”. W ten sposób mężczyzna i kobieta stali się współpracownikami miłości Boga Stworzyciela, ponieważ uczestniczą w procesie powiększania „rodziny” Bożego stworzenia. Poprzez rodzenie przekazują obraz Boga z człowieka na consortio nr 28 Jakie są obowiązki mężczyzny i kobiety w rodzinie?Obowiązki mężczyzny:• szanować równą godność kobiety• żyć ze swą żoną „w szczególnej formie przyjaźni osób”• kochać żonę tak, jak Chrystus kocha Kościół• zapewnić równy rozwój wszystkim członkom rodziny• być odpowiedzialnym za poczęte dzieci • dzielić z żoną obowiązki wychowawcze przez pracę i przez dawanie świadectwa dojrzałego życia chrześcijańskiegoFamiliaris consortio nr 25 kobiety:• Kobieta powinna przede wszystkim wypełniać zadania rodzinne i macierzyńskie, których wartość koniecznie trzeba uznać w odniesieniu do wszystkich innych zadań publicznych i wszystkich innych zawodówFamiliaris consortio nr 22 Obdarowywać sobą współmałżonka i dzieci• Budować dzień po dniu wraz z dziećmi i innymi członkami rodziny komunię osób, tworząc z rodziny „szkołę bogatszego człowieczeństwa” • Sprawować swoją władzę rodzicielską jako służbę dobru dzieci i umożliwienie im osiągnięcie odpowiedzialnej wolności• zachować świadomość daru, jaki otrzymują w dzieciach• Przezwyciężać podziały w rodzinie, dążąc do tego, „aby wszyscy stanowili jedno”Familiaris consortio nr 21 Na czym polegają zadania społeczne i polityczne rodziny a także jej rola w Kościele?Zadania społeczne i polityczne:• Prokreacja i wychowanie• Służba społeczna rodzin na rzecz tych, do których nie są w stanie dotrzeć organizacje dobroczynne i opiekuńcze• Wszelkie przejawy gościnności• Wyrażanie opinii w formie interwencji politycznej, by struktury państwowe nie tylko nie ograniczały praw i obowiązków rodzin, ale by ich broniły• Uświadamianie sobie roli twórców „polityki prorodzinnej”Familiaris consortio nr 44 w Kościele:• Budowa Królestwa Bożego w dziejach• Przekazywanie miłości Chrystusa – stawanie się wspólnotą „zbawiającą”• Aktywny udział w posłannictwie Kościoła – jako wspólnotawierząca i ewangelizującaw dialogu z Bogiemw służbie człowiekowiFamiliaris consortio 49 – 50 Co to jest „nowe przykazanie miłości” i jak rodzina powinna je realizować?Papież zwraca uwagę, że życie chrześcijańskie znajduje swoje prawo nie w spisanych kodeksach, ale w osobowym działaniu Ducha Świętego, który ożywia i prowadzi chrześcijanina. Również dla małżonków i rodzin przewodnikiem jest Duch Święty, którego otrzymali w sakramencie małżeństwa. Małżeństwo stawia na nowo przed małżonkami prawo ewangelicznej miłości. Miłość małżonków – oczyszczona i zbawiona – jest owocem Ducha, który działa w ich sercach, będąc dla nich podstawowym przykazaniem życia moralnego. Domaga się zarazem odpowiedzialnej wolności. "Rodzina chrześcijańska, ożywiona i podtrzymywana nowym przykazaniem miłości, żyje gościnnością, szacunkiem i służbą każdemu człowiekowi, w którym zawsze dostrzega godność osoby i dziecka Bożego" - pisze consortio nr 63-64 Jakie są różnice w duszpasterskim podejściu do małżonków, którzy są w separacji, albo są rozwiedzeni, a nie zawarli nowego związku i takimi, którzy po rozwodzie wstąpili w nowe związki?Podstawowa różnica polega na tym, że małżonkom, którzy żyją w separacji lub są rozwiedzeni, ale nie zawarli nowego związku, nie ogranicza się prawa do korzystania z sakramentów. Jeżeli jednak po rozwodzie małżonkowie wstępują w nowe związki, nie mogą być dopuszczeni do Komunii świętej i sakramentu pokuty. Pojednanie w sakramencie pokuty otwierające drogę do sakramentu Eucharystii dostępne jest wyłącznie dla tych, którzy postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwośći, powstrzymując się od aktów przysługujących tylko względem sakramentu małżeństwa zakazuje również duszpasterzom dokonywania jakichkolwiek aktów kościelnych czy ceremonii względem osób rowiedzionych zawierających kolejne małżeństwo. Duszpasterze mogliby w ten sposób wprowadzać w błąd wiernych co do nierozerwalności ważnie zawartego consortio nr 83 – 84

Ciekawostki o Janie Pawle II. Szczególną uwagę Jan Paweł II poświęcił młodzieży, a to jako papież, który w momencie wyboru na urząd miał zaledwie 58 lat – będąc najmłodszym papieżem w historii Kościoła. Zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży.

W dniach 2-4 grudnia 1999 r. obradował w Watykanie, w dawnej Auli Synodu, międzynarodowy kongres poświęcony integracji niepełnosprawnych dzieci i młodzieży w rodzinie, zorganizowany przez Papieską Radę ds. Rodziny we współpracy z «Centro Educación Familiar Especial» (CEFAES) z Madrytu i z wenezuelskim «Programa Leopoldo». Kilkudziesięciu specjalistów z różnych dziedzin — lekarzy, psychologów, pedagogów i teologów — naświetliło różne aspekty tego zagadnienia, starając się sformułować praktyczne wnioski i wskazania dla rodzin zmagających się z dramatem niepełnosprawności swoich dzieci. Podkreślano zwłaszcza, że sytuacja ta jest zbyt mało znana opinii publicznej ( na skutek zaniedbań ze strony środków przekazu) i znacznie powszechniejsza, niż się sądzi, należy zatem dążyć do rozbudzenia większej wrażliwości społecznej, która zaowocuje szerszą solidarnością z rodzinami dotkniętymi tym problemem. Mówiono też o kształtowaniu właściwych postaw wychowawczych rodziców wobec dzieci niepełnosprawnych, o problemie uczuciowości i seksualności dzieci ze schorzeniami neurologicznymi, o nowych metodach rehabilitacji, o terapii dzieci autystycznych i cierpiących na «deficyt uwagi». 4 grudnia uczestnicy kongresu zostali przyjęci na audiencji przez Ojca Świętego. Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny kard. Alfonso López Trujillo przedstawił pokrótce tematykę obrad, po czym Jan Paweł II skierował do zgromadzonych następujące przemówienie: Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry! 1. Cieszę się, że mogę gościć dzisiaj was wszystkich — uczestników Kongresu na temat: «Rodzina a integracja niepełnosprawnych w okresie dzieciństwa i dorastania», zorganizowanego przez Papieską Radę ds. Rodziny we współpracy z «Centro Educación Familiar Especial» (CEFAES) z Madrytu i z wenezuelskim «Programa Leopoldo». Witam kard. Alfonso Lopeza Trujillo, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Rodziny, i dziękuję mu za uprzejme słowa, jakie zechciał do mnie skierować w imieniu wszystkich obecnych. Witam każdego z was i dziękuję za obecność oraz za zaangażowanie, z jakim podejmujecie tak doniosły temat dotyczący wielu rodzin. Ufam, że dorobek waszego spotkania pomoże polepszyć trudną sytuację wielu dzieci i nastolatków. Wasze sympozjum zyskuje szczególne znaczenie w okresie Adwentu, który przygotowuje nas do świąt Narodzenia Pańskiego. W świetle, jakie niesie nam Dzieciątko Jezus, łatwiejsza staje się bowiem refleksja nad kondycją dzieci. Kiedy trudności, problemy lub choroby pojawiają się w wieku dziecięcym, wartości płynące z wiary mogą wspomagać wartości humanistyczne, aby przyczynić się do uznania i poszanowania pierwotnej osobowej godności także niepełnosprawnych. Dlatego wasz kongres jest niezwykle potrzebny, kieruje bowiem uwagę ku rodzinom, aby dopomóc im w odkryciu — także w dzieciach niepełnosprawnych — znaku miłości Bożej. 2. Narodziny chorego dziecka to z pewnością trudne doświadczenie dla rodziny, która doznaje głębokiego wstrząsu. Także z tego punktu widzenia ważna jest pomoc okazywana rodzicom, aby umieli «otoczyć dziecko szczególną troską, rozwijać głęboki szacunek dla jego godności osobistej oraz ze czcią i wielkodusznie służyć jego prawom. Odnosi się to do każdego dziecka, ale szczególnie ważkie staje się wobec dziecka małego, wymagającego opieki całkowitej, wobec dziecka chorego, cierpiącego lub upośledzonego» (por. Familiaris consortio, 26). Rodzina jest szczególnym miejscem w pełnym znaczeniu tego słowa, w którym dar życia zostaje przyjęty jako taki, a uznanie godności dziecka wyraża się przez troskliwą i czułą opiekę. Zwłaszcza wówczas gdy dzieci najbardziej potrzebują pomocy i narażone są na ryzyko odrzucenia przez innych, właśnie rodzina może najskuteczniej chronić ich godność, którą posiadają na równi z dziećmi zdrowymi. Jest oczywiste, że w takich sytuacjach rodziny, zmagające się ze złożonymi problemami, mają prawo do pomocy. Dlatego tak ważna jest rola osób, które potrafią stanąć u ich boku — czy są to przyjaciele, lekarze czy opiekunowie społeczni. Należy dodawać otuchy rodzicom, aby umieli stawić czoło sytuacji z pewnością niełatwej, nie zamykając się przy tym na innych. Ważne jest, aby problem stał się sprawą nie tylko najbliższej rodziny, ale także innych osób kompetentnych i życzliwych. To oni są «dobrymi samarytanami» naszych czasów, bo przez swoją ofiarną i przyjazną obecność powtarzają gest Chrystusa, który zawsze niósł pociechę i umocnienie chorym i ludziom w trudnych sytuacjach. Kościół jest wdzięczny tym ludziom, którzy każdego dnia i wszędzie na ziemi starają się nieść ulgę w cierpieniu przez «gesty gościnności, poświęcenia i bezinteresownej troski» (por. Evangelium vitae, 27). 3. Jeżeli dziecko niepełnosprawne przychodzi na świat w rodzinie otwierającej się na jego przyjęcie, nie czuje się osamotnione, ale wszczepione w samo serce wspólnoty i dzięki temu może się nauczyć, że życie ma zawsze swoją wartość. Rodzice ze swej strony doświadczają, jaką wartość ludzką i chrześcijańską ma solidarność. Już przy innych okazjach przypominałem, że należy ukazywać czynem, iż choroba nie stwarza nieprzekraczalnych granic ani nie uniemożliwia nawiązania relacji autentycznej chrześcijańskiej miłości z tymi, którzy są nią dotknięci. Przeciwnie, choroba winna raczej wzbudzać postawę szczególnej troski o te osoby, mają one bowiem pełne prawo być zaliczane do kategorii ubogich, do których należy Królestwo Niebieskie. W tym momencie myślę na przykład o niezwykłym poświęceniu, z jakim niezliczeni rodzice opiekują się swoimi dziećmi; myślę o inicjatywach wielu rodzin, gotowych zająć się ofiarnie dziećmi niepełnosprawnymi, które przyjmują tymczasowo jako rodzina zastępcza lub adoptują. Kiedy rodziny karmią się obficie Słowem Bożym, dokonują się w nich cuda autentycznej chrześcijańskiej solidarności. Jest to najbardziej przekonująca odpowiedź dla tych, którzy uważają dzieci niepełnosprawne za zbędny ciężar albo wręcz za istoty niegodne tego, aby w pełni przeżyć dar istnienia. Opieka nad najsłabszymi i okazana im pomoc to świadectwa cywilizacji. 4. Zadaniem pasterzy i kapłanów jest wspomaganie rodziców, aby zrozumieli i uświadomili sobie, że życie jest zawsze darem Bożym, nawet wówczas gdy zostaje dotknięte cierpieniem lub chorobą. Każda osoba jest podmiotem fundamentalnych praw, które są niezbywalne, nienaruszalne i niepodzielne. Każda osoba, a więc także niepełnosprawny, który właśnie ze względu na swą niepełnosprawność może natrafić na największe trudności w realizacji tych praw. Potrzebuje zatem, aby nie pozostawiono go samym, ale by przyjęto go w społeczeństwie i w miarę możliwości włączono w jego życie jako pełnoprawnego członka wspólnoty. Wobec każdej ludzkiej istoty, zawsze godnej najwyższego szacunku ze względu na posiadaną godność osobową, społeczeństwo i Kościół winny wypełniać swoje specyficzne zadania, przyczyniając się do krzewienia w społeczeństwie kultury solidarności. Człowiekowi niepełnosprawnemu, jak każdej innej osobie słabej, należy dopomóc, aby stał się twórcą własnego życia. Zwłaszcza rodzina, po przezwyciężeniu początkowych trudności, winna zrozumieć, że istnienie ma większą wartość niż przydatność. Jeżeli tak się nie dzieje, rodzina może doznać rozczarowania i zniechęcenia, kiedy mimo wszelkich starań dziecko nie wyzdrowieje czy nie odzyska pełnej sprawności. 5. Jest oczywiste, że rodzina potrzebuje stosownej pomocy ze strony wspólnoty. Konieczne jest często tworzenie systemów szybkiej pomocy, potrzebnej w chwilach krytycznych, a czasem, kiedy życie osoby niepełnosprawnej w rodzinie nie jest możliwe, należy tworzyć dla nich struktury rezydencjalne w postaci małych, odpowiednio wyposażonych ośrodków. W każdym przypadku ważne jest zachowanie stałego, intensywnego kontaktu z rodziną, wiadomo bowiem, że mówienie, słuchanie i rozmawianie to kluczowe czynniki regulujące i równoważące zachowanie. Konieczne jest też, aby chore dziecko mogło się spotykać z przejawami troski i miłości. Na tym polu rodzina jest niezbędna, jednakże o własnych siłach nie zdoła raczej uzyskać zadowalających rezultatów. Otwiera się tu zatem przestrzeń dla działalności specjalistycznych stowarzyszeń i innych form pomocy pozarodzinnej, zapewniających obecność przy niepełnosprawnym dziecku osób, z którymi może ono rozmawiać oraz nawiązywać przyjaźń i relacje wychowawcze. Z kolei życie w grupie oraz przyjaźń stwarzają optymalne warunki dla uwolnienia dziecka od niepożądanych uwarunkowań oraz lepszego przystosowania indywidualnego i społecznego dzięki kształtowaniu się otwartych relacji, które zaspokajają jego istotne potrzeby. 6. Drodzy bracia i siostry, podjąłem wraz z wami refleksję nad pewnymi niezwykle ważnymi kwestiami praktycznymi, dotyczącymi integracji dzieci niepełnosprawnych z rodziną i społeczeństwem. Wiele o tych sprawach napisano, a w duszpasterstwie należy poświęcać wiele uwagi tej problematyce. Dzieci zasługują na najwyższą troskę, zwłaszcza wówczas, gdy zmagają się z trudnościami. Niezależnie jednak od wszelkich owocnych poszukiwań naukowych oraz przedsięwzięć socjalnych czy pedagogicznych, człowiek wierzący winien przyjąć postawę pokornego i ufnego zawierzenia Bogu. Przede wszystkim w modlitwie rodzina może znaleźć siły, aby sprostać trudnościom. Uciekając się nieustannie do Boga, członkowie rodziny nauczą się akceptować, kochać i cenić dziecko dotknięte cierpieniem. Maryja, Matka nadziei, niech wspomaga i wspiera wszystkich, którzy stają w obliczu takich sytuacji. Zawierzając Jej wasze chwalebne wysiłki, z całego serca udzielam wam i wszystkim waszym bliskim specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa. opr. mg/mg

Aktualności i ogłoszenia. Stanowisko Społecznej Rady Rodziny Szkół im. Jana Pawła II w obronie dobrego imienia Patrona. Sprawozdanie z działalności Zespołu ds. Promocji Zdrowia - opracowanie i wdrażanie działań w ramach Programu „Przedszkola promujące zdrowie” w Przedszkolu im. Jana Pawła II w Bratkowicach w roku szkolnym 2021

Najpiękniejsze cytaty o dziecku z okazji dnia dziecka. Dziś już wiem, że dziecko - to najpiękniejszy cud na brakuję nam słów, aby opisać kim ono dla nas jest i co do nich czujemy, dlatego poniżej przedstawiamy zbiór najpiękniejszych cytatów o dzieciach. -Dziecko może nauczyć dorosłych trzech rzeczy: cieszyć się bez powodu, być ciągle czymś zajętym i domagać się — ze wszystkich sił — tego, czego pragnie. (Paulo Coelho)-Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat. (Janusz Korczak)-Dzieci są skrzydłami człowieka. (Przysłowie arabskie)-Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. (Jan Paweł II)-Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, ale niewielu z nich pamięta o tym. (Antoine De Saint-Exupery)-Tam, gdzie nie ma dzieci, brakuje nieba. (Algernon Charles Swinburne)-W swoich dzieciach widzimy siebie, lecz takich, którzy mogą dokonać lepszych wyborów niż my sami. (Cassandra Clare)-Jedyne, co można zrobić dla dzieci, to wychować je; nie można przeżyć za nie życia. (Elizabeth Taylor)-Dzieci są jedyną formą nieśmiertelności, której możemy być pewni. (Peter Ustinov)-Mądrością dziecka jest ufność. (Jan Twardowski)-Dziecko, kładąc się do snu, nie chce zerwać kontaktu z realną rzeczywistością, trzyma za rękę matkę lub ojca, a gdy ich nie ma, przytula do siebie swego misia. (Antoni Kępiński)-Dziecko jest chodzącym cudem, jedynym, wyjątkowym i niezastąpionym. (Phil Bosmans)-Dzieci mają wręcz cudowną moc, aby zmieniać się we wszystko, w co tylko zapragną. (Jean Cocteau)Mamy nadzieję, że każdy z Was będzie czuł się dzieckiem, jak najdłużej.

Ks. prof. Kobyliński: Jan Paweł II wiedział o pedofilii Maciela Degollado. To o tym mówił Franciszek. Wszystko wskazuje na to, że, mówiąc o zatajeniu nadużyć seksualnych i finansowych w „pewnym zgromadzeniu” za przyzwoleniem Jana Pawła II, papież Franciszek miał na myśli Legionistów Chrystusa.

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. Beatyfikowany został 1 maja 2011 r. przez papieża Benedykta XVI. W 2013 r. papież Franciszek uznał cud uzdrowienia Kostarykanki Floribeth Mora Diaz za Zbiór najbardziej znanych wierszy polskich poetów dziecięcych. W książce znalazły się wierszyki, które opowiadają o dzieciach i ich troskach, radościach, problemach i zabawach. Tomik zawiera m.in. takie znane utwory, jak Leń, Samochwała, Kłamczucha, Stefek Burczymucha, Paweł i Gaweł. Jan Paweł II przypomina też, że pierwszą instytucją kształtującą postawy jest rodzina i to w niej dziecko powinno uczyć się miłości do przyrody. Jeśli uznamy, że św. Franciszek stawia nam poprzeczkę za wysoko, możemy wzór do naśladowania odnaleźć w osobach świeckich, chociażby w śp.

Przedszkole w Bratkowicach36-055 Bratkowice 407a. Tel./fax: 17 85 51 434. E-mail Przedszkola: przedszkole.bratkowice@swilcza.com.pl. Przedszkole Publiczne im. Jana Pawła II w Bratkowicach.

O godz. 18.45 kard. Pericle Felici ogłosił wybór nowego papieża - HABEMUS PAPAM! Jan Paweł II udzielił pierwszego błogosławieństwa "Urbi et Orbi" - "Miastu i Światu". 22 października na Placu Świętego Piotra odbyła się uroczysta inauguracja pontyfikatu, a następnego dnia pierwsza audiencja dla 4000 Polaków zgromadzonych w auli

Św. Jan Paweł II w 1995 r. odbył krótką, nieoficjalną wizytę w Polsce, przy okazji kanonizacji św. Jana Sarkandra. Słowa wypowiedziane w czasie Mszy świętej, są kontynuacją wezwania z Jasnej Góry. Czytaj dalej na następnej stronie

Przebieg wydarzenia 1. Przywitanie gości 2. Jan Paweł II w oczach dziecka - wprowadzenie 3. Występ dzieci i osób z Przedszkola nr 41 im. Jana Pawła II z Wrocławia (dotyczy wydarzenia w Stacji Dialog Dworzec PKP Wrocław ) Recytacja wierszy i złotych myśli Jana Pawła II o dzieciach (dotyczy wydarzenia w Starostwie Powiatowym Legnica )

Jan Paweł II niejednokrotnie mówił chętnie o Polsce także, przy okazji różnych wystąpień, spotkań oraz przemówień. Wymagający pocieszyciel Polaków Po wprowadzeniu przez władze PRL stanu wojennego w Polsce w czasie niedzielnego rozważania po modlitwie Anioł Pański 13 grudnia 1981 r., papież apelował:

streszczenie: Jan Paweł II w swym nauczaniu ukazywał czym jest godność oraz wolność. Nieustannie poruszał ten temat podczas pielgrzymek i wygłoszo-nych homilii, aby pokazać prawdę ludziom, która oparta jest na bolesnych do-świadczeniach historii. Mówił o poprawnym zarysie koncepcji osoby ludzkiej,

Dlaczego otrzymał imię Karol? Poznajcie mało znane ciekawostki o Janie Pawle II. Redakcja portalu JAN PAWEŁ II. 1. Mały pokoik u urszulanek. „Miałem tam dom” – mówił ks. Karol Wojtyła o Jaszczurówce. Jako biskup, arcybiskup i kardynał przyjeżdżał tu na tzw. „dniówki” zalecone przez lekarzy. Zdarzało się, że nawet do

Jan Paweł II stopniowo poznawał problem pedofilii w Kościele, a mówiąc ściśle wykorzystywania seksualnego małoletnich przez duchownych. Decyzje jakie podejmował, okazują się po dziś kluczowymi dla oczyszczenia Kościoła z tych przestępstw. Był też pierwszym w historii papieżem, który wydał zdecydowaną i systemową walkę temu zjawisku.

Jan Paweł II od początku lat 90. zabierał głos w sprawie pedofilii, kilka razy wspomniał o ofiarach, ale nigdy nie spotkał się z kimś skrzywdzonym, nie zaprosił żadnej z ofiar do AD3Cv.